Verkennende aanvangsvisie op het eigen werk

Ik voel mij aangetrokken tot de opdracht, omdat we onze ideeën en ervaringen van in Noorwegen kunnen omzetten in werken die we zelf creëren naargelang de thema’s en opdrachten die we krijgen. Mijn inspiratie verschilt van opdracht tot opdracht, zoals bij de designopdracht van mevrouw De Bock haal ik mijn inspiratie bij Rene Magritte. Terwijl ik bij de eerste opdracht van meneer Snauwaert mij baseerde op een natuurfragment uit het Noorse landschap.

Mijn werk situeer ik niet echt in een bepaalde tijd of ruimte, alhoewel het soms kan gebeuren dat ik mijn inspiratie haal uit een bepaalde stijlperiode zoals het impressionisme of surrealisme, het valt te zien hoe de opdracht in elkaar zit. Wat ik persoonlijk wil bereiken is dat ik er naar kan kijken en zeggen dat het af is.

Wat ik wil bereiken voor de mensen die mijn werk zien is dat ze er een herkenbare lijn in zien. Dat mijn werk een typische stijl heeft die zegt wie ik ben, maar dat ze ook iets van zichzelf erin herkennen zoals bij de opdracht dat we nu mee bezig zijn in 3D waarbij een fragment wordt voorgesteld waarin Peer Gynt probeert te ontsnappen uit een boek, dit staat voor het opgesloten gevoel dat je soms kan hebben, dit is iets wat een herkenbaar gevoel moet zijn voor veel mensen en dat men op deze manier dat gevoel herkent.

De bronnen die ik gebruik om dit resultaat te bekomen, haal ik meestal uit kunstboeken waarin ik iets zoek dat me aanspreekt. Hierop ga ik dan verder zoeken op internet of in boeken. Soms gebeurt het ook dat ik ideeën of inspiratie krijg door naar films of documentaires te kijken, omdat hier de dingen simpel worden uitgelegd en daardoor de bedoeling van een bepaalde stroming duidelijker wordt. Ook landschappen kunnen me inspireren om een bepaald resultaat te bekomen. Dit is dan meestal door het op foto of in het echt te zien.

Ik hoop dat de jury en belangstellenden zich aangesproken voelen door het werk, dat ze zien wat ik zie in mijn werk, hetzelfde gevoel krijgen dat ik er bij heb. Ik hoop dat ze zien dat ik het maakte omdat ik het graag maakte en het wilde maken.

Wat er zeker aanwezig moet zijn in mijn werk om dit te bereiken is passie. Daarom werk ik alleen met stijlen en kunstenaars die mij volledig aanspreken zoals het impressionisme en Magritte. Ik zal alleen maar beginnen aan een opdracht als ik er zelf volledig achter sta.

Als ik bezig ben met mijn werk is mijn motto geniet ervan. Ik kan genieten van op mijn gemak aan mijn werk bezig te zijn thuis in mijn kamer. Dat je bezig bent aan het werken, van tijd geen besef hebt, niets waar je moet aan denken. Je gewoon focussen op je werk en er mee bezig zijn. Je als het ware afsluiten van alles wat rond je gebeurt. Het is ook makkelijker om zo te werken, omdat je dan ongestoord kan verder werken omdat er bijvoorbeeld geen bel is die je uit je ritme brengt en de rust aanwezig is. Ik ben iemand die wel kan genieten van rust. Genieten van alleen zitten in het bos of het weiland, waar je niets of niemand hoort. Dat is toch wel het motto waar ik probeer onder te werken.

Het eerste waar ik mee zal beginnen als ik begin aan een opdracht is denken. Niet concreet denken, dat je zegt van ‘nu ga ik denken wat ik kan doen’, maar gewoon verder doen waar ik mee bezig was. Dat kan naar vrienden zijn, werken, niets doen… en als ik plots een idee heb schrijf ik dit neer op het eerste het beste wat ik vind. Zo gebeurt het soms dat ik schetsen begin te maken op een kasticket uit de winkel. Daarna zal ik de betere ideeën uitwerken en kijken in welke materialen het kan gemaakt worden. Dit varieert, van steen tot weven. De derde stap is het overleg met de leraar of degene die vraagt om iets te maken voor hem of haar en na deze bespreking kunnen we beginnen aan de uitwerking van het werk.